Opis Rona

Zrobię jak narazie tylko tą czwórkę: Harry i Ginny już są, zostają tylko Ron i Hermiona. Ten post należy do Rona, w następnym zajmiemy się Hermą. ~ja

Ronald Bilius Weasley (ur. 1 marca 1980) – postać fikcyjna występująca w serii książek o Harrym Potterze autorstwa angielskiej pisarki Joanne K. Rowling.

Jest on szóstym i najmłodszym synem Molly i Artura Weasleya. Swoje drugie imię ma po wujku Biliusie.

Ron używał różdżki swojego brata Charliego do momentu, gdy została złamana w 1992. Odtąd miał 14 calową, z wierzby, z włosem z ogona jednorożca. Ta różdżka została odebrana mu przez Fenrira Greybacka w 1998, a on zaczął używać odebranej Peterowi Pettigrew po jego śmierci – dziewięć i ćwierć cala, kasztan, serce smoka.

Do 1995 miotłą Rona była Spadająca Gwiazda, gdy wymienił ją na Zmiatacza nr 11.

Z powodu sukcesów swojego starszego rodzeństwa, Ron czuł, że musi żyć zgodnie z oczekiwaniami swojej rodziny. Gdy dorósł, wybrał się razem z Harrym i Hermioną na poszukiwanie horkruksów Lorda Voldemorta.

Ron ożenił się z Hermioną Granger i miał dwójkę dzieci – Rose i Hugona. Po opuszczeniu Hogwartu Ron został aurorem w Ministerstwie Magii.

Harry Potter i Kamień Filozoficzny[edytuj]

Ron rozpoczął naukę w Hogwarcie w 1991 roku w wieku 11 lat. Został przydzielony do Gryffindoru tak jak wszyscy członkowie jego rodziny.

Ron szybko zaprzyjaźnił się z Harrym Potterem w trakcie pierwszej podróży Ekspresem Hogwart. Harry okazał mu wielką hojność, kupując i dzieląc się z nim słodyczami. Ten akt zapoczątkował długą przyjaźń.

Harry i Ron pierwszy raz spotkali Hermionę w Ekspresie Hogwart, ale nie polubili jej. Jednak podczas uczty w Halloween, chłopcy uratowali Hermionę przed trollem w łazience dziewcząt i od tego momentu cała trójka zaprzyjaźniła się.

Swoje umiejętności w grze w szachy czarodziejów Ron zawdzięcza staremu i zniszczonemu zestawowi figur, które otrzymał od dziadka. Te zdolności uratowały życie trójce bohaterów, gdy musieli oni wygrać partię gigantycznych szachów, aby odblokować sobie drogę do Kamienia Filozoficznego. Podczas tej partii Ron (który grał jako skoczek) pozwolił się zbić, aby umożliwić Harry'emu zamatowanie króla. Za to poświęcenie dyrektor Hogwartu Albus Dumbledore nagrodził Rona 50 punktami, oraz specjalną nagrodą za zasługi dla szkoły.
Harry Potter i Komnata Tajemnic[edytuj]

W lecie 1992 roku, Ron i jego bracia bliźniacy, próbując uwolnić Harry'ego z Privet Drive 4, polecieli Latającym Fordem Anglią do mugolskiego miasteczka Little Whinging i wyrwali kraty (przy pomocy samochodu) z okna w pokoju Harry'ego. W dniu rozpoczęcia roku szkolnego, Ron i Harry spóźnili się na Ekspres Hogwart, ponieważ skrzat domowy Zgredek zamknął przed nimi przejście na peron 9 i ¾, aby powstrzymać Harry'ego przed powrotem do szkoły. Pod koniec lotu samochód popsuł się, przez co rozbili się o Bijącą Wierzbę. Rozwścieczone drzewo próbowało ich zabić. Samochód katapultował ich ze swojego wnętrza, po czym odjechał w kierunku Zakazanego Lasu, gdzie znajduje się do dzisiaj.

W wypadku tym różdżka Rona została złamana. Przez cały rok miał z tego powodu problemy w szkole. Podczas wydarzeń związanych z ponownym otwarciem Komnaty Tajemnic, profesor Gilderoy Lockhart próbował rzucić Zaklęcie Zapomnienia na Harry'ego i Rona przy użyciu złamanej różdżki Weasleya. Zaklęcie ugodziło w Lockharta i spowodowało u niego całkowitą amnezję.

W tym samym roku, Ron, Harry i Hermiona uwarzyli Eliksir Wielosokowy, który wykorzystali, aby dowiedzieć się więcej o atakach bazyliszka na uczniów szkoły. Ron zamienił się w Vincenta Crabbe'a, a Harry – Gregory Goyle'a. Ron był niezwykle odważny w trakcie poszukiwań sprawcy ataków. Pomimo ogromnego strachu przed pająkami, poszedł do legowiska Aragoga, przywódcy Akromantul w Zakazanym Lesie.

Ron został nagrodzony Specjalną Nagrodą Za Zasługi Dla Szkoły i zdobył 200 punktów dla swojego domu za pomoc w ponownym zamknięciu Komnaty Tajemnic.
Harry Potter i więzień Azkabanu[edytuj]

Ron Weasley stanął w obliczu bolesnego faktu, gdy odkrył, że jego szczur Parszywek, był tak naprawdę animagiem, Peterem Pettigrew, który 12 lat wcześniej upozorował własną śmierć. W rzeczywistości najtrudniejsze było dla Rona zniesienie, że jego kompan, który przez lata spał w jego łóżku, to Śmierciożerca. Szczególnie, iż wcześniej Weasley oskarżał Hermionę o dopuszczenie do zjedzenia Parszywka przez jej kota Krzywołapa. Gdy Ron odkrył, że jego szczur zniknął, zostawiając na pościeli ślady krwi i trzy włosy koloru imbirowego, przestał się odzywać do Hermiony. Później pogodzili się i wspólnie zaczęli szukać sposobu na obronę hipogryfa Hardodzioba, oskarżonego o atak na Draco Malfoya podczas lekcji Opieki nad Magicznymi Stworzeniami. Jednak ich wysiłki na nic się nie zdały, gdyż Hardodziób został skazany na śmierć. Gdy trójka przyjaciół pocieszała Hagrida w związku ze zbliżającym się wykonaniem wyroku, Hermiona znalazła Parszywka ukrywającego się w dzbanku w chatce gajowego.

Gdy przyjaciele wyszli od Hagrida i udali się w kierunku szkoły, Parszywek zaczął się wyrywać, ugryzł Rona i próbował uciec. Szczur był w rzeczywistości ścigany przez Syriusza Blacka, który pod postacią wielkiego, czarnego psa, rzucił się na Rona z Parszywkiem i wciągnął ich w ukryty tunel, do którego wejście znajdowało się u podnóża Wierzby Bijącej. Podczas wciągania siłą do tunelu Weasley złamał nogę.

Harry i Hermiona, a potem także Remus Lupin i Severus Snape, udali się tunelem do Wrzeszczącej Chaty. Tam została ujawniona prawda Peterze Pettigrew, który zdradził Lily i Jamesa Potterów. Informacja ta zszokowała Rona.

Weasley wyzdrowiał w skrzydle szpitalnym w Hogwarcie i dostał od Syriusza sowę jako wynagrodzenie za stratę Parszywka. Ginny nazwała ją Świstoświnką.

Wcześniej w tym samym roku, nocą, Ron spotkał Syriusza, który, według niego, stał nad jego łóżkiem z nożem w ręce. Dzięki temu zdarzeniu Weasley ściągnął na siebie uwagę wielu uczniów i każdemu z wielką ochotą opowiadał wydarzenia owej nocy.
Harry Potter i Czara Ognia[edytuj]

W lecie 1994 Ron zaprosił Harry'ego i Hermionę na Mistrzostwa Świata w Quidditchu. Weasleyowie dostali bilety w zmian za pomoc Ludonowi Bagmanowi w problemach rodzinnych. Ron był zachwycony swoim ulubionym graczem, Wiktorem Krumem – szukającym narodowej drużyny Bułgarii. Podczas meczu Weasley chciał odwdzięczyć się Harry'emu za jego hojność, którą okazał w stosunku do Rona przez lata, dając mu złoto leprokonusów rozdane przez maskotki drużyny Irlandii. Jednak Ron nie wiedział, iż pieniądze te są bezużyteczne, gdyż znikają po jakimś czasie.

Ron był wstrząśnięty, gdy dowiedział się, że Krum i inni uczniowie z Instytutu Durmstrang pojawią się w szkole, aby uczestniczyć w Turnieju Trójmagicznym. Chciał wziąć udział w zawodach pomimo ograniczeń wiekowych, gdyż perspektywa sławy i nagroda w wysokości 1000 galeonów była dla niego bardzo atrakcyjna. Gdy Harry został wyznaczony do udziału w turnieju, Ron był wyjątkowo zazdrosny i zerwał z nim przyjaźń. Pogodzili się po pierwszym zadaniu, gdy Ron uświadomił sobie, że Harry nigdy nie wystawiłby się na takie niebezpieczeństwo jak udział w Turnieju Trójmagicznym.

Ron był zdziwiony różnicami w dojrzałości chłopców i dziewczyn w jego wieku. Gdy tuż przed feriami świątecznymi miał odbyć się Bal Bożonarodzeniowy, Harry i Ron uświadomili sobie, że odkładali zaproszenie na bal jakiejś dziewczyny do ostatniej chwili i większość jest już zajęta. Weasley obraził Hermionę, mówiąc, że pewnie jeszcze nikt jej nie zaprosił i że mogłaby iść z nim. Później oczarowany wdziękiem Fleur Delacour, reprezentantki Akademii Beauxbatons w Turnieju Trójmagicznym, zaprosił ją na bal, jednak uciekł zawstydzony zanim usłyszał odpowiedź. Harry'emu udało się umówić ich z bliźniaczkami Patil – Parvati i Padmą. "Tradycyjne" szaty Rona, które założył na bal były tak staromodne i brzydkie, że Padma wstydziła się za niego. Na zabawie Ron, strasznie zazdrosny, odkrył, że Hermiona została zaproszona przez jego idola Kruma.

Ron musiał zrozumieć, że są ważniejsze rzeczy od jego sukcesów z dziewczynami, gdy Cedrik Diggory został zamordowany podczas trzeciego zadania Turnieju Trójmagicznego. Weasley był jedną z czterech osób, którym Harry opowiedział o szczegółach morderstwa.
Harry Potter i Zakon Feniksa[edytuj]

Wraz z powrotem Voldemorta, reaktywowano Zakon Feniksa. Ron nie mógł zostać jego członkiem, gdyż był na to jeszcze za młody. Do organizacji tej należała cała jego rodzina. Wszyscy, włączając samego zainteresowanego, byli wielce zaskoczeni gdy Ron został prefektem.

W Hogwarcie nową nauczycielką obrony przed czarną magią została sekretarz Ministra Magii Dolores Umbridge. Na lekcjach nie uczyła ona dzieci niczego, tylko zmuszała do czytania w kompletnej ciszy podręcznika przygotowanego przez ministerstwo. Z tego powodu Ron i Hermiona namówili Harry'ego, aby zaczęli uczyć swoich przyjaciół praktycznej obrony.

W tym samym roku Ron starał się o pozycję obrońcy w drużynie Gryffindoru, która została zwolniona przez Olivera Wooda, gdyż ten ukończył już szkołę. Ronowi udało się wejść do drużyny i pokazać swoje umiejętności w dziedzinie, której nigdy wcześniej nie praktykował. Draco Malfoy grał Ronowi na nerwach, gdyż nauczył cały dom Slytherinu piosenki "Weasley jest naszym królem". Śpiewali ją oni podczas każdego meczu Gryffindoru. Ku ich rozczarowaniu Ronowi udawało się zablokować prawie każdy strzał podczas ostatniego meczu.

Później tego roku Harry miał sen, w którym Artur Weasley został zaatakowany przez Nagini w Departamencie Tajemnic. Wizja ta okazała się być prawdziwa. Dlatego też gdy Harry śnił o tym, że Syriusz Black jest torturowany przez Lorda Voldemorta, Ron, Harry, Hermiona, Ginny, Luna Lovegood i Neville Longbottom udali się do Ministerstwa Magii, aby go uratować. Jednakże ta wizja okazała się być przynętą zastawioną na Harry'ego, aby ściągnąć go do Departamentu Tajemnic, gdyż tylko on mógł dotknąć przepowiedni dotyczącej jego i Voldemorta. Podczas walki, która wynikła między Gwardią Dumbledore'a a Śmierciożercami dowodzonymi przez Lucjusza Malfoya, Ron został ugodzony zaklęciem, które sprawiło, iż cały czas się śmiał. Dlatego też Ron uznał basen wypełniony mózgami za tak śmieszny, że przywołał je do siebie zaklęciem. Mózgi, ożywione i przypominające meduzy, zaatakowały go, jednak udało mu się wyjść z tego bez szwanku.
Harry Potter i Książę Półkrwi[edytuj]

W lecie Ron dowiedział się, że dostał siedem SUM-ów, oblewając jedynie Wróżbiarstwo i Historię Magii, ale nie przejął się tym , gdyż nie miał zamiaru kontynuować nauki tych przedmiotów.

W tym roku, ukochana siostra Rona Ginny zaczęła spotykać się z chłopcami. Po treningu Quidditcha natknął się on na Ginny całującą się z Deanem Thomasem. Ron zbeształ wtedy swoją siostrę za dokonywanie niemądrych wyborów. Ginny odpowiedziała, że Ron kompletnie nie ma doświadczenia z dziewczynami. Ta kłótnia tak go zdenerwowała, że przestał sobie radzić w Quidditchu i chciał nawet odejść z drużyny. Wraz ze zbliżaniem się meczu ze Slytherinem, Ron był coraz bardziej zdenerwowany. Przed meczem Harry udał, że wlewa mu do dyniowego soku Felix Felicis. Zrobił to w taki sposób, żeby Hermiona zauważyła co robi i mogła sprzeciwić się oszukiwaniu. Ron nabrał dzięki temu pewności siebie i zagrał świetnie. Po meczu, gdy Harry przyznał się, że to była tylko sztuczka, Ron oskarżył Hermionę o brak wiary w jego umiejętności.

Niedługo później Ron zaczął umawiać się z Lavender Brown. Hermiona była tak zdenerwowana, że rzuciła na Rona zaklęcie Avis, a potem umówiła się na randkę z Cormakiem McLaggenem tylko, aby odegrać się na Weasleym. Następnie Ron zaczął unikać Lavender i ich związek rozpadł się.

Dwukrotnie w 1996 Ron był otruty. Najpierw zjadł czekoladkę z prezentu przysłanego Harry'emu przez Romildę Vane, która była nasycona eliksirem miłosnym. Pod jego wpływem Ron wariował z potrzeby przebywania z Romildą. Gdy został zabrany do gabinetu profesora Slughorna po antidotum, prawie zginął, wypijając miód pitny przeznaczony dla Dumbledore'a. Harry'emu udało się go jednak uratować przy użyciu bezoaru. Po tym fakcie Ron i Hermiona pogodzili się.
Harry Potter i Insygnia Śmierci[edytuj]

Po zabiciu Albusa Dumbledore'a przez Severusa Snape'a w 1997, Ron opuścił Hogwart, aby towarzyszyć Harry'emu i Hermionie w poszukiwaniu horkruksów Lorda Voldemorta. Trójka bohaterów udała się w podróż zaraz po ślubie i weselu Billa Weasley z Fleur Delacour, które zostało przerwane przez wiadomość o upadku Ministerstwa Magii.

Udało im się odzyskać medalion Salazara Slytherina będący w posiadaniu Dolores Umbridge, lecz następnie przez kilka kolejnych tygodni nie poczynili żadnych postępów. Obecność medalionu powodowała napiętą atmosferę. Ron zaczął czuć złość i pewnego razu wydarł się na swoich przyjaciół, a wieczorem, po kłótni z Harrym o miejsce, gdzie znajduje się Miecz Gryffindora, Ron opuścił obóz. Gdy znalazł się poza oddziaływaniem horkruksa zrozumiał jak źle postąpił, jednak z powodu czarów ochronnych nałożonych przez Hermionę nie mógł trafić z powrotem. Kilkakrotnie próbował aportować się w różne miejsca, gdzie miał nadzieję ich znaleźć, ale bez skutku. Ostatecznie zaczął otrzymywać sygnały z wygaszacza , które pokazywały mu drogę do przyjaciół.

Ron udał się do Lasu Deana, gdzie pojawił się w porę, aby uratować Harry'ego, który chciał wyciągnąć Miecz Gryffindora, od utonięcia w zamarzniętym jeziorze. Gdy Ron chciał użyć miecza, aby zniszczyć medalion pojawiło się widmo, które zaczęło mówić o największych obawach Weasleya. Mimo to udało mu się unieszkodliwić horkruks.

Gdy grupa została złapana przez Szmalcowników na czele z Fenrirem Greybackiem i zabrana do Dworu Malfoyów, Ron chciał, aby Bellatriks Lestrange przesłuchiwała jego zamiast Hermiony, jednak został on wysłany do lochów razem z Harrym, Deanem Thomasem, Luną i Ollivanderem. W tym czasie Hermiona była torturowana, co doprowadziło Rona do płaczu. Gdy Ron i Harry uwolnili się z lochów z pomocą Zgredka, Weasley rozbroił Bellatriks i uratował Hermionę przed spadającym żyrandolem, a potem aportował ich do Muszelki.

Tam trójka bohaterów zaczęła planować włamanie do Banku Gringotta, aby wykraść horkruks z krypty Lestrange'ów. Gryfek zgodził się im pomóc w zamian za Miecz Gryffindora. Hermiona weszła do budynku przebrana za Bellatriks Lestrange, Ron jako czarodziej z zagranicy Dragomir Despard, a Harry z Gryfkiem pod peleryną-niewidką. Pomimo że zostali zdradzeni przez goblina, udało im się zdobyć czarę Helgi Hufflepuff i uciec z banku na smoku. Następnie trójka bohaterów udała się do Hogwartu w poszukiwaniu kolejnego horkruksa.

Podczas, gdy Harry szukał diademu Roweny Ravenclaw, Ron i Hermiona udali się do Komnaty Tajemnic po kieł bazyliszka. Ronowi udało się otworzyć komnatę, naśladując mowę wężów, którą kiedyś posłużył się Harry. Hermiona zniszczyła czarkę używając znalezionego kła, a następnie dołączyli do Harry'ego. Kiedy Ron wyraził chęć ewakuowania skrzatów z kuchni Hogwartu, Hermiona, która zawsze przejmowała się złym traktowaniem tych istot przez czarodziejów, z radości pocałowała Rona. Ich pocałunek przerwał Harry, przypominając im, że trwa wojna.

Trójka bohaterów udała się do Pokoju Życzeń, aby znaleźć diadem Roweny, gdzie natknęła się na Malfoya, Crabbe'a i Goyle'a. Kiedy Crabbe rzucił klątwę, trójka uciekła na miotłach, przy okazji ratując Draco i Goyle'a. Później trio było świadkiem śmierci Freda, a Ron chciał się zemścić. Hermiona uspokoiła go, przypominając mu, że będą jeszcze musieli walczyć w drodze do Nagini – ostatniego horkruksa. Ron, Harry i Hermiona udali się do Wrzeszczącej Chaty, gdzie widzieli, jak Nagini z rozkazu Voldemorta zabija Snape'a.

Podczas przerwy w bitwie, Ron poszedł do Wielkiej Sali, gdzie Bill uspokajał go po śmierci brata. Harry wykorzystał ich nieuwagę i wymknął się do Voldemorta. Po rzekomej śmierci Harry'ego, nastąpiło wznowienie walk, a Ron razem z Nevillem pokonali Fenrira Greybacka. Ron był świadkiem jak Harry zabija Voldemorta i przetrwał całą bitwę bez większych obrażeń.
Późniejsze życie[edytuj]

Ron nigdy nie ukończył siódmego roku nauki w Hogwarcie i otrzymał posadę w sklepie swojego brata George'a na ulicy Pokątnej. Później razem z Harrym dostał on pracę w Ministerstwie Magii jako auror. Ich zaangażowanie zrewolucjonizowało ten departament i, razem z Hermioną, pomogli oni stworzyć dla czarodziejów nowy świat.

Pomiędzy latami 1998-2006 Ron poślubił Hermionę i urodziła im się dwójka dzieci – Rose i Hugo. Ron został tez ojcem chrzestnym starszego syna Harry'ego i Ginny – Jamesa. Cała trójka bohaterów miała swoje karty w czekoladowych żabach, co szczególnie ucieszyło Rona. W sierpniu 2017 Ron uzyskał mugolskie prawo jazdy, być może dlatego, że tak jak jego ojciec interesował się mugoloznawstwem. Ron przyznał się także, iż użył zaklęcia Confundus na instruktorze jazdy, gdyż zapomniał o używaniu lusterek podczas jazdy[1].
Wygląd zewnętrzny[edytuj]

Ron odziedziczył typowe dla Weasleyów cechy wyglądu: rude włosy i piegowatą cerę. Ma on niebieskie oczy, długi nos i jest opisywany jako wysoki, chudy chłopak z dużymi rękami i stopami. Jego siostra Ginny zażartowała raz, że Ron ma tatuaż, ale nie wiemy czy to prawda.

W filmach, Rupert Grint, który gra Rona, nie ma długiego nosa, ale ma piegi, które są jednak zasłonięte przez makijaż, co sprawia, iż niektórzy fani twierdzą, że Grint nie jest piegowaty.
Cechy charakteru[edytuj]

J. K. Rowling opisuje Rona jako zabawnego, ale niedojrzałego emocjonalnie i niewrażliwego chłopaka. Ma sardoniczny, cięty żart, który często doprowadza jego przyjaciół do śmiechu i pozwala im się odprężyć. Jednak, jak stwierdziła Hermiona i Luna, jego żarty czasami ranią innych. Hermiona od czasu do czasu denerwowała się jego niedojrzałością. Podczas poszukiwania horkruksów, Ron bardzo dojrzał i nawet przez pewien czas został liderem ich grupy, kiedy Harry był w depresji.

Ważnymi cechami Rona jest też humorzastość i brak poczucia bezpieczeństwa. Potrafi być uporządkowany, logicznie myślący, co widać w trakcie kłótni z Hermioną, ale bywa też porywczy, gdy ktoś rani tych, których kocha.

W młodości, Ron był wyczulony na punkcie biedy jego rodziny. Większość rzeczy Rona były to rzeczy z drugiej ręki. Z powodu braku pieniędzy w jego rodzinie często był wyśmiewany przez Draco Malfoya. Pomimo że Ron był zafascynowany Quidditchem, szczególnie Armatami Chudleya, i był niezły w lataniu na miotle, miał słabe nerwy, na czym nieraz ucierpiała jego gra. Naszyjnik Slytherina ujawnił najgłębsze obawy Rona – że jego matka z całego rodzeństwa kochała go najmniej, a Hermiona woli Harry'ego. Ron cierpi na arachnofobię. Ten strach wywodzi się z jego dzieciństwa, gdy Fred zamienił jego misia w pająka.
Umiejętności[edytuj]

Ron początkowo używał starej rózdżki swojego brata – jesion i włos z ogona jednorożca. Na początku drugiego roku nauki, po złamaniu różdżki, Ron skleił ją specjalną taśmą, ale nie spisywała się ona za dobrze od tego czasu – wydawała dziwne odgłosy, strzelała zaklęciami ze złego końca. Przed trzecim rokiem, Ron dostał nową różdżkę – 14 cali, wierzba, włos z ogona jednorożca.

Ron miał talent do gry w szachy czarodziejów. Jego talent do pojedynkowania się widać dopiero od roku 1997. Trzeba zauważyć, że przeżył zarówno bitwę w Ministerstwie Magii, na Wieży Astronomicznej, jak i tą nad Little Whinging, podczas której trafił w locie Śmierciożercę. Rozbroił także Bellatriks Lestrange i uratował Hermionę w Dworze Malfoyów oraz wspólnie z Nevillem powalił Fenrira Greybacka. Na piątym roku udało się mu wytworzyć cielesnego patronusa, który przyjął kształt teriera.

PS: Naprawdę, w poście o Ginny usunęłam wszystkie [edytuj], ale tutaj nie dam rady...